In mei ga ik bevallen van ons dochtertje. Kan dat wel Marit, vragen mensen zich af, het moederschap combineren met topsport? Mezelf focussen op het krijgen van een kindje en me tegelijkertijd richten op het zeilen met de Spelen van Parijs in 2024 aan de verre horizon? Ik denk zeker dat het kan, bewegen is fijn. Dat heb ik altijd al zo gevoeld. Momenteel train ik nog 6 tot 8 keer per week. 60-100 kilometer op de racefiets, maar ook veel krachttraining, ondanks mijn dikke buik. Het kindje beweegt mee, vooral ‘s nachts schopt ze me nog wel eens wakker.
Inmiddels heb ik drie keer aan de Spelen mogen meedoen. Alle kleuren medailles hebben om mijn nek gehangen. Brons in Tokio was een tegenvaller, ik wil namelijk altijd winnen. Tweede plaatsen tellen niet, dus een derde plaats voelde helemaal als verliezen. Dat is een pijnlijke ervaring. Ik ben er wel trots op dat ik ben blijven werken om op het podium te komen. Dat is een waarde die ik absoluut in me heb.
In de wedstrijd ben ik niet bezig met winnen of verliezen. Dan focus ik me op het proces. De boot hard door het water laten gaan. Me niet laten afleiden. Zeilen is niet alleen een fysieke maar vooral een mentale sport, een tactisch spel. Je hebt te maken met de stroming, de wind en maakt keuzes. Als ik me laat afleiden door tegenstanders dan is het mentale verval groter.